കരഞ്ഞു തീര്ക്കാതെ 

കരളില് കാത്തു വച്ച

മൗനത്തിന്റെ രണ്ടു കണങ്ങളാണ്

നീയും നിന്റെ പ്രണയവും.

നിറഞ്ഞു പെയ്തിട്ടും 

നീ അറിയാതെ പോയ

മേഘമായ് ഞാനും.....

മൌനത്തിന്റെ രണ്ടു യുഗങ്ങളിൽ 
പെയ്തു തോര്ന്നു നാം മരിക്കുന്നു .
ഒരിക്കലും ഒരുമിച്ചൊരു മഴവില്ലു വരയ്കാനാകാതെ.....

ആറ്റിക്കുറുക്കി  

ഞാന്  എന്തെഴുതിയാലും 

അതിൽ  ഉപ്പോളംനീ

അലിഞ്ഞു ചേരുന്നു

കടലോളം ഞാനും....

നീയും ജനുവരിയുടെ നഷ്ടകണക്കിൽ അലിഞ്ഞു
നിര്ജ്ജീവമായ നിന്റെ ശരീരം നോക്കി
 അവർ വിലപിച്ചു
ശോഷിച്ച പാദങ്ങളിൽ വന്ദിച്ചു .
ഒടുവിലൊരു തിരിനാളത്തിൽ
ചന്ദന സുഗന്ധമായി
പുകയുമ്പോഴും
പതിട്ടണ്ടുകൽക്കപ്പുറത്തെ
മഞ്ഞച്ച ഒരോര്മ്മ ചിത്രത്തിൽ
നീ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു

നഷ്ടപെട്ട ഗുൾമോഹറിനെ പറ്റി 
വരും വസന്തവും എന്നോട് ചോദിക്കും 
ഉത്തരമില്ലാതെ ഞാനുരുകുമ്പോൾ 
വരിക നീ പേമാരിയായ്‌ 
എന്റെ കണ്ണുനീര് മറയ് ക്കുവാൻ 

പ്രണയം പകര്ന്നു ,
ഹൃദയം നുകർന്ന് ,
ഉയിരും പറിച്ചു നീ പോയി -
ധര്മം പുലര്തുവാൻ.....

HOUSE WIFE

രാവും പകലും 

ചന്ദ്രന ഭൂമിയെ എന്ന പോലെ 

അവൾ അയാൾക്ക്‌ ചുറ്റും വലം വച്ചു . 

രാത്രിയില അവൾ നിലാവും 

അവൻ കവിയുമായി , 

പകല് അവൾ 

അവന്റെ നിഴലിൽ ഒളിച്ചിരുന്നു , 

അയാള് ആര്ത്തിയോടെ 

സൂര്യ പ്രഭയെ ചുംബിച്ചു .

വേളി

ഒരു പച്ച പൂപ്പലു പോലെ 

പടര്ന്നു പടര്ന്നു 

നീയെന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്നു. 

പഴയതിന്റെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് തള്ളിയിടുന്നു. 

ക്ലാവു പിടിച്ചോരോട്ടുപാത്രം പോലെ 

ഇരുട്ടിൽ ..വാർദ്ധക്യത്തിന്റെ മുറുമുറുപ്പുകൾക്കിടയിൽ,

വിയര്പ്പു പറ്റി മുഷിഞ്ഞ നേര്യതിന്റെ കോന്തലയിൽ 

നീയെന്നെ കെട്ടിയിടുന്നു.

രാധാമാധവം

ഈ ജന്മത്തിലും നീ കൃഷ്ണനും ഞാൻ രാധയുമായി തന്നെ ജനിച്ചു

ഒരു നിശ്വാസത്തിനിരു പുറം  നാം ജീവിക്കുന്നു 

എങ്കിലും യുഗങ്ങൾ കൊണ്ടളക്കാവുന്ന ദൂരം നമുക്കിടയിലിന്നും ബാക്കി....

ഒന്നാം തിരുമുറിവ്

ഈ സന്ധ്യയുടെ ചുമപ്പിനൊപ്പം 

 എന്നിലെ ദേവാംശം മായ്ഞ്ഞു പോകുന്നു...

ഇനിയെൻറെ പകലിനും രാത്രികൾക്കും 

 വിഷാദത്തിന്റെ നിറം മാത്രം...

ഈ നിമിഷത്തിനപ്പറം ഞാൻ മാത്രമാകുന്നു 

എന്നിലെ ദേവാംശം മാഞ്ഞു പോകുന്നു