ഓരോ നോവിന്റെ തുള്ളിയേയും
ഉപ്പുകല്ലാക്കി മാറ്റി
ഉള്ളിലടുക്കുന്ന ഒരു വിദ്യയുണ്ട്..
കല്ലുകളടുക്കിയടുക്കി
ആകാശം മുട്ടുന്ന മതിലാവുന്നേരം
നീ പറയുമായിരിക്കും
എന്റെ വെളിച്ചം കെട്ടുപോയെന്ന്..
എന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയില് വച്ചുതന്നെ
നീ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊന്നുകളഞ്ഞ
കുറെ അക്ഷരങ്ങളുണ്ട്.
രാത്രികളില് എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന
തേങ്ങലിന്റെ ഉറവിടങ്ങള്.
ചിന്തയുടെ ആകാശത്തേയ്ക്ക്
എയ്തുവിട്ട പട്ടങ്ങള്ക്ക്
ആ അക്ഷരങ്ങളുടെ
മണമായിരുന്നു - ചാപിള്ളകളുടെ മണം.
ഒരുനൂറു ചങ്ങലകള് കൊണ്ട്
വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിട്ടും
എന്റെ ചിന്തകള് ആകാശം തന്നെ
തേടി കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്
അവരുടെ കൊഴിഞ്ഞുവീണ
ചിറകുകള് കൊണ്ടാണ്.