എന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയില്‍ വച്ചുതന്നെ

നീ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊന്നുകളഞ്ഞ

കുറെ അക്ഷരങ്ങളുണ്ട്.

രാത്രികളില്‍ എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന

തേങ്ങലിന്റെ ഉറവിടങ്ങള്‍.

ചിന്തയുടെ ആകാശത്തേയ്ക്ക്

എയ്തുവിട്ട പട്ടങ്ങള്‍ക്ക്

ആ അക്ഷരങ്ങളുടെ

മണമായിരുന്നു  -   ചാപിള്ളകളുടെ മണം.

ഒരുനൂറു ചങ്ങലകള്‍ കൊണ്ട്

വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിട്ടും

എന്റെ ചിന്തകള്‍ ആകാശം തന്നെ

തേടി  കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്

അവരുടെ കൊഴിഞ്ഞുവീണ

ചിറകുകള്‍ കൊണ്ടാണ്.